Laatste week introductie

25 februari 2013 - Kapan, Nepal

Hoi Iedereen!
Ik heb mijn laatste week van introductie gehad. We zijn bij Kathmandu Durbar square geweest, daar woont de living goddes. Dat is een jong meisje dat volgens de nepalezen een reincarnatie is. Ze wordt gekozen aan de hand verschillende aspecten. Ze wordt herkozen wanneer ze de puberteit heeft bereikt. Ik vond het raar om haar te zien, want in mijn ogen is het een meisje zonder jeugd (ze mag namelijk niet spelen, want dan zou ze zich kunnen verwonden)
De dag erop zijn we naar Patan Durbar Square geweest. Deze vond ik nog mooier. Mooie tempeltjes, een mooi paleis. De gebouwen waren heel mooi versierd met houtsnijwerk. Vanuit een plek had je het zicht over het hele plein met op de achtergrond de himalaya. Dat maakte de hele dag weer goed, aangezien begin van de dag vervelende gidsen waren die voor problemen zorgden, zodat rajesh weggestuurd werd door een domme reden. Ik heb ze maar laten weten dat we daar echt van gediend waren. Gelukkig kon rajesh wel weer terug komen.
De dag erna zijn we naar Pashipatunath gegaan. Dat is de plek waar mensen langs de rivier worden gecremeerd. Het was heel raar om te zien. Je zag nog helemaal de vorm van de lijken, doordat ze alleen in doeken waren gewikkeld. En was vreemd om te zien hoe die lijken dan verbrand werden. Er hing ook een raar sfeertje, aan de ene kant heel treurig en verdrietig, en aan de andere kant zag je ook vrolijkheid en geluk.
Daar lopen ook die grappige mannetjes rond die je wel eens op tv ziet, een soort van hippies zijn het. Jammer genoeg kon ik ze niet op de foto zitten want dan wilden ze er allemaal vet veel geld voor.


Hier in Kathmandu zijn wel veel bedelende mensen, ook kleine kinderen, of mensen met lepra. Een keer toen we naar de supermarkt liepen om wat geld te pinnen en even wat eten te kopen voor de lunch, kwamen we een bedelende vrouw tegen met een baby van een paar weken oud in haar hand. De baby had over haar billen en een beentje een hele grote open wond waar een deel zelfs zwart van was geworden, de baby bewoog ook bijna niet. Dat was wel heel heftig om te zien, omdat je weet dat dat kindje het niet gaat overleven. En het idee dat die vrouw waarschijnlijk geen andere keus  zou hebben gehad om haar baby te gebruiken om geld te verdienen.
Het arm en rijk loopt hier ook erg door elkaar.
Maar alle mensen (hoe slecht ze het ook hebben) hebben zo'n positieve instelling. Ze zijn blij met wat ze hebben en proberen er wat van te maken, want ze hebben altijd in hun achterhoofd dat het altijd slechter kan. Dat is heel mooi om te zien.


Voordat we naar het weeshuis zijn gegaan, zijn we met paar mensen naar Thamel gegaan (dit is de meest toeristische plek van kathmandu) Om nog een keer voordat we naar het weeshuis gaan te genieten van wat luxe en westers eten en om te winkelen. Je wordt daar wel veel meer afgezet als je wat wilt kopen Dus we hebben lekker afgedingd zodat ik de dingen soms voor de helft van de eerste prijs kon krijgen.
Ik heb daar ook jaja het nacht leven verkend. Dat is alleen mogelijk in Thamel in de andere gebieden hebben ze geen nachtleven en is het te gevaarlijk om na tienen over straat te gaan. Het was heel erg rustig en duurde tot iets van 12 uur, maar het was wel heel gezellig. We zijn uiteindelijk beland bij een " reggeaclub" waar live muziek was. Rond een uur of twaalf zijn we naar ons hostel gegaan. En 's ochtends om 8 uur zat ik met eefje al in een busje terug naar rajesh, aangezien ik om 12 uur naar het weeshuis werd gebracht. In het busje was eefje haar tas vergeten! We hadden geen nummer of iets van het busje, en haar paspoort zat in haar tas en haar pinpas. Een man was toen heel behulpzaam en heeft haar geholpen met zoeken, hij had allemaal mensen ingeschakeld om bij de ' busstoppen' te gaan staan waar dat busje langs zou rijden, iedereen hielp mee haar tas te vinden. En het is uiteindelijk gelukt! Ze heeft erg geluk gehad! En het bewijst maar weer hoe behulpzaam en vriendelijk ze hier zijn!


Ik zit nu alweer precies een week in het weeshuis, maar daar vertel ik in mijn volgende blog over. Anders wordt het een beetje lang. Hebben jullie misschien ook wel wat om naar uit te kijken haha.

Dikke groeten vanuit Nepal!

9 Reacties

  1. Ilona:
    25 februari 2013
    Ha Laura, wat beleef je veel en wat schrijf je het duidelijk op. Ik zie het zwarte deel van de wond op het babybeentje voor me maar ook jouw "lekkere afdingen" en je belanden in de reggeaclub.
    Een goede tijd nu verder in het weeshuis! Liefs van Ilona
  2. Carien:
    25 februari 2013
    Ha Laura,
    wat een prachtige ervaring zo'n reis! Indrukwekkend en leuk tegelijk! Je schrijft inderdaad heel goed, dat ben ik met Ilona eens. Ik ben heel benieuwd naar je foto's, die zien we in de Leperkoen hoop ik! Hier is het nog steeds heel koud, en grijs, dus ik ben heel jaloers, dat snap je! Ik hoor uiteraard ook weer graag over je ervaringen in het weeshuis. Liefs, Carien
  3. Oma&Opa:
    25 februari 2013
    Mooi en leuk verslag Laura!, Oma en ik kijken uit naar het vervolg!
  4. Wieneke:
    25 februari 2013
    Weer een mooi verslag, dankjewel! En veel plezier nog daar :)
  5. Heleen:
    25 februari 2013
    Wat een belevenissen, Laura! Ben benieuwd wat je tot nu toe het belangrijkste vindt van wat je meemaakt!
    Natuurlijk wacht ik vol verwachting.
    Heleen
  6. Paulien:
    25 februari 2013
    Wat leuk om weer van je te horen. Bijzonder wat je allemaal ziet en meemaakt. En wat een geluk dat eefje haar tas heeft teruggekregen! Ben heel benieuwd naar je ervaringen in het weeshuis! Veel groeten uit amsterdam, waar het koud en nat is...xxx
  7. Hilly:
    26 februari 2013
    Ha Laura, wat een verhaal zeg, van dat babytje! En dat Eefje haar tas vergeten was, mensen, wat een paniek! Jullie hebben wel erg veel geluk gehad daarmee, met al die vriendelijke mensen daar!!
    Sterkte bij al je belevenissen, hoor er graag nog meer van!
    Hartelijke groet, Hilly
  8. Brechtje:
    1 maart 2013
    joehoe op naar het weeshuis, ben benieuwd! dikke brassa
  9. Bernhard:
    6 maart 2013
    Lieve Laura,
    ik lees nu pas je verhalen. Edith heeft ze me laatst doorgestuurd. Je bent wel in een heel andere wereld, maar daar heb je je kennelijk al vlug op ingesteld. Je echte leven daar is inmiddels begonnen in het weeshuis. Ik ben heel benieuwd naar je verdere verhalen.
    Veel liefs van Bernhard